Είναι ενδιαφέρον ότι σε μια 37λεπτη ομιλία για να δικαιολογήσει την θρασύτατη προσάρτηση τεσσάρων περιοχών της Ουκρανίας από τη Ρωσία, ο Πούτιν δεν ανέφερε ούτε μια φορά τους «Ναζί» ή την «αποναζιστικοποίηση», αυτά τα ανόητα τροπάρια που πίστεψαν κάποιοι αφελείς δυτικοί αριστεροί. Αντ' αυτού, όλα αφορούσαν τις δόξες της αυτοκρατορικής Ρωσίας των 1000 χρόνων, ενώ απευθυνόταν στα πιο αντιδραστικά τμήματα της δυτικής κοινωνίας με πολλές μυστικιστικές, θρησκευτικές, παραδοσιακές ανοησίες, όπως οι ακόλουθες:
«Αυτοί [δηλαδή οι δυτικοί παγκοσμιοποιητές] έχουν ήδη προχωρήσει στη ριζική άρνηση των ηθικών, θρησκευτικών και οικογενειακών αξιών. Ας απαντήσουμε σε μερικές πολύ απλές ερωτήσεις για τον εαυτό μας. Τώρα θα ήθελα να επιστρέψω σε αυτό που είπα και θέλω να απευθυνθώ επίσης σε όλους τους πολίτες της χώρας - όχι μόνο στους συναδέλφους που βρίσκονται στην αίθουσα - αλλά σε όλους τους πολίτες της Ρωσίας: Θέλουμε να έχουμε εδώ, στη χώρα μας, στη Ρωσία, «γονέα νούμερο ένα, γονέα νούμερο δύο και γονέα νούμερο τρία» (το έχουν χάσει εντελώς!) αντί για μητέρα και πατέρα; Θέλουμε τα σχολεία μας να επιβάλλουν στα παιδιά μας, από τις πρώτες κιόλας μέρες τους στο σχολείο, διαστροφές που οδηγούν στην υποβάθμιση και τον αφανισμό; Θέλουμε να τους βάλουμε στο μυαλό τις ιδέες ότι υπάρχουν και κάποια άλλα φύλα μαζί με τις γυναίκες και τους άνδρες και να τους προσφέρουμε χειρουργική επέμβαση αλλαγής φύλου; Αυτό θέλουμε για τη χώρα μας και τα παιδιά μας; Όλα αυτά είναι απαράδεκτα για εμάς. Εμείς έχουμε ένα διαφορετικό δικό μας μέλλον. ... Αυτή η πλήρης εγκατάλειψη του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος, η ανατροπή της πίστης και των παραδοσιακών αξιών και η καταστολή της ελευθερίας μοιάζουν με μια "θρησκεία από την ανάποδη" - καθαρός σατανισμός. Αποκαλύπτοντας τους ψευδομεσσίες, ο Ιησούς Χριστός είπε στην επί του Όρους Ομιλία: "Από τους καρπούς τους θα τους γνωρίσετε". Αυτοί οι δηλητηριώδεις καρποί είναι ήδη εμφανείς στους ανθρώπους, και όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και σε όλες τις χώρες, συμπεριλαμβανομένων πολλών ανθρώπων στην ίδια τη Δύση».
Πράγματι, η Δύση είναι ένοχη του «σατανισμού» και όλων αυτών των εγκλημάτων κατά της παραδοσιακής θρησκείας και ηθικής, και ως εκ τούτου ... η Ρωσία θα πρέπει να προσαρτήσει το 15% της Ουκρανίας! Επειδή αυτές οι περιοχές υποτίθεται ότι κατοικούνται από Ρώσους (καλά, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού δεν είναι εθνικά Ρώσοι, αλλά η πλειοψηφία του πληθυσμού έχει εκδιωχθεί βίαια ή σφαγιαστεί) και είναι η μεγάλη ιστορική αποστολή του ένδοξου ρωσικού έθνους να ηγηθεί της Σταυροφορίας εναντίον αυτού του ηθικού εκφυλισμού της δυτικής κοινωνίας.
Αν ο Πούτιν ακούγεται έτσι σαν οποιοσδήποτε τυπικός ακροδεξιός αμερικανός χριστιανός φονταμενταλιστής ή Τραμπ ή ευρωπαίος φασίστας του 21ου αιώνα, αυτό δεν είναι τυχαίο, ούτε κάτι καινούργιο για όποιον παρακολουθεί: ο Πούτιν έχει τοποθετήσει το καθεστώς του ως επικεφαλής της παγκόσμιας ακροδεξιάς εδώ και πολλά χρόνια. Όχι μόνο όλες αυτές τις «ηθικές» μπούρδες, αλλά και στο ζήτημα της φυλής, του έθνους και του «πολιτισμού»- εδώ και πολλά χρόνια υποστηρίζει μια εκδοχή της θεωρίας της «Μεγάλης Αντικατάστασης» (Great Replacement), προειδοποιώντας τη λευκή φυλή και τον ευρωπαϊκό και χριστιανικό πολιτισμό ότι κινδυνεύει να εξαφανιστεί λόγω της μετανάστευσης πολλών μη Ευρωπαίων στην ευρωπαϊκή ενδοχώρα. Δεν είναι περίεργο που παράτησε τις βλακείες για την καταπολέμηση των «ναζί» στην Ουκρανία- ενώ αυτό μπορεί να ξεγέλασε κάποιους αριστερούς, το κύριο ακροατήριό του ήταν και είναι η δυτική ακροδεξιά, οι οποίοι πιθανόν να το βρήκαν λίγο μπερδεμένο, ειδικά όλοι αυτοί οι Ναζί παντού στον κόσμο που κουνάνε τη σημαία του Πούτιν εδώ και χρόνια.
Αν το σκληρά αυταρχικό αλλά «κοινοβουλευτικό» κράτος του Πούτιν απέχει ακόμα πολύ από το να είναι φασιστικό στην κυριαρχία του στο εσωτερικό της Ρωσίας (σε αντίθεση με τη δολοφονική αποικιοκρατία του στο Ντονμπάς), ο πουτινισμός είναι, ωστόσο, φασιστικός ιδεολογικά. Γι' αυτό δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Πούτιν παραθέτει εδώ ένα γνήσιο ιστορικό Ρώσο φασίστα, τον Ιβάν Ιλίν, τον οποίο ο Πούτιν αποκαλεί «αληθινό πατριώτη», με πολύ μυστικισμό για την «πνευματική δύναμη του ρωσικού λαού». Γι' αυτό και ο σημερινός κορυφαίος αρχιερέας του ρωσικού φασισμού, ο Αλεξάντερ Ντούγκιν, εξήρε την ομιλία του Πούτιν ως τα ουράνια, διακηρύσσοντας: «Αυτό είναι ένα μανιφέστο της Παράδοσης. Δεν μπορώ να φανταστώ πόσο βαθιές είναι οι συνέπειες. Ήταν μια εσχατολογική, θρησκευτική ομιλία».
Αυτό ταιριάζει απόλυτα με την εξύμνηση του Ρωσικού Έθνους και της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, το κεντρικό σημείο της ομιλίας του στο οποίο επέστρεφε συνεχώς. «Το πεδίο μάχης στο οποίο μας κάλεσε το πεπρωμένο και η ιστορία είναι ένα πεδίο μάχης για το λαό μας, για τη μεγάλη ιστορική Ρωσία. (Χειροκροτήματα.) Για τη μεγάλη ιστορική Ρωσία, για τις μελλοντικές γενιές, τα παιδιά μας, τα εγγόνια και τα δισέγγονά μας. Πρέπει να τα προστατεύσουμε από την υποδούλωση και τα τερατώδη πειράματα που έχουν σκοπό να σακατέψουν το μυαλό και την ψυχή τους».
Ενώ μερικές φορές ακούμε ότι ο Πούτιν θέλει να αποκαταστήσει την ΕΣΣΔ, ο ίδιος κατέστησε απολύτως σαφές ότι δεν θέλει τίποτα τέτοιο. Αφού κατήγγειλε τις «ελίτ» που τη διέλυσαν, εξήγησε: «Αλλά αυτό δεν έχει σημασία τώρα. ... Στην πραγματικότητα, η Ρωσία δεν την χρειάζεται πλέον σήμερα- δεν είναι αυτή η φιλοδοξία μας. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα ισχυρότερο από την αποφασιστικότητα εκατομμυρίων ανθρώπων που, λόγω του πολιτισμού, της θρησκείας, των παραδόσεων και της γλώσσας τους, θεωρούν τους εαυτούς τους μέρος της Ρωσίας, των οποίων οι πρόγονοι ζούσαν σε μια ενιαία χώρα επί αιώνες».
Φυσικά, στον Πούτιν άρεσε το μέγεθος και το σχήμα της ΕΣΣΔ, επειδή ήταν μια πολύ μεγάλη χώρα όπου αμέτρητα άλλα έθνη και εθνότητες κυριαρχούνταν από το Ρωσικό Έθνος- αλλά αυτό προϋπήρχε αιώνες πριν από την ΕΣΣΔ ως η Τσαρική Ρωσική Αυτοκρατορία, το ιδανικό του Πούτιν, με την ομιλία του να είναι γεμάτη από δοξασίες των Τσάρων όπως η Μεγάλη Αικατερίνη, να μιλάει για τη «Νοβοροσία», το όνομα της Τσαρικής Αυτοκρατορίας για τον αποικισμό των ουκρανικών εδαφών, και ούτω καθεξής. Η Σοβιετική Ένωση, από την άλλη πλευρά, εξακολουθούσε να περιέχει στο όνομά της τη μυθοπλασία μιας ισότιμης ένωσης δημοκρατιών, λαών, και αυτό είναι που ο Πούτιν μισεί, βάλλει εναντίον του εδώ και χρόνια, το προπατορικό αμάρτημα του Λένιν και των Μπολσεβίκων στην αναγνώριση του δικαιώματος αυτοδιάθεσης της Ουκρανίας και των άλλων υποτελών λαών της παλιάς ρωσικής αυτοκρατορίας, όπως καταγγέλλει εδώ ο Πούτιν: «η κυβέρνηση [των Μπολσεβίκων] χάραξε αθόρυβα τα σύνορα των σοβιετικών δημοκρατιών, ενεργώντας παρασκηνιακά μετά την επανάσταση του 1917».
Είναι αλήθεια ότι αυτό το ακραίο δεξιό και μεσαιωνικό ιδεολογικό παραλήρημα ήταν διανθισμένο με νεύματα προς τη δυτική αριστερά και τον πρώην αποικιακό κόσμο με τις καταγγελίες του για τον δυτικό ιμπεριαλισμό. Ο Πούτιν δικαίως καταγγέλλει τη Δύση για «το παγκόσμιο δουλεμπόριο, τη γενοκτονία ινδιάνικων φυλών στην Αμερική, τη λεηλασία της Ινδίας και της Αφρικής, τους πολέμους της Αγγλίας και της Γαλλίας εναντίον της Κίνας», για την «εξόντωση ολόκληρων εθνοτικών ομάδων για χάρη της αρπαγής γης και πόρων» και ούτω καθεξής. Ωστόσο, καταφέρνει με κάποιο τρόπο να παραλείψει το γεγονός ότι η τσαρική Ρωσία ήταν από κάθε άποψη βασική συμμετέχουσα σε αυτούς τους αιώνες αποικιακής επέκτασης, λεηλασίας και εξόντωσης- του είναι αδιάφορο το γεγονός ότι η ρωσική αποικιοκρατία επεκτάθηκε από τη στεριά, υποτάσσοντας έθνη και εθνότητες από τη Μαύρη Θάλασσα μέχρι τον Καύκασο, την κεντρική Ασία και τη Σιβηρία, και όχι από τη θάλασσα. Πράγματι, τον 19ο αιώνα ο Μαρξ και ο Ένγκελς θεωρούσαν ότι η Ρωσική Αυτοκρατορία βρισκόταν στο κέντρο της αντίδρασης στην Ευρώπη. Ο Πούτιν ανατρέπει πλήρως την πραγματικότητα φανταζόμενος μια «ρωσοφοβία» αιώνων από κάποια φανταστική συλλογική «Δύση» (ξεχνώντας ότι για τους περισσότερους από αυτούς τους αιώνες η Βρετανία και η Γαλλία ήταν κυρίως σε πόλεμο μεταξύ τους και με άλλα δυτικά κράτη, τουλάχιστον ένα από τα οποία ήταν πάντα ευθυγραμμισμένο με την τσαρική Ρωσία), η οποία δήθεν ήθελε να κάνει τη Ρωσία μια από τις αποικίες της, αλλά η Ρωσία αντιστάθηκε σε αυτό «δημιουργώντας ένα ισχυρό συγκεντρωτικό κράτος», δηλαδή αυτό των τσάρων.
Πράγματι, μόνο εξαιτίας αυτής της ρωσικής αποικιοκρατίας, που πραγματοποιήθηκε από αυτό το «ισχυρό συγκεντρωτικό κράτος», η Ουκρανία ("Νοβορόσια") περιήλθε υπό ρωσικό έλεγχο (βοηθούμενη στον 20ό αιώνα από το Holodomor (ο Μεγάλος Λιμός) του Στάλιν τη δεκαετία του 1930, όταν 4 εκατομμύρια Ουκρανοί πέθαναν από την πείνα, ενώ τα σύνορά της σφραγίστηκαν για να μην διαφύγουν οι πεινασμένοι), και μόνο λόγω του ρωσικού αποικισμού της Κριμαίας και της εκδίωξης του ιθαγενούς ταταρικού πληθυσμού της, που οριστικοποιήθηκε και πάλι με τη γενοκτονική εκδίωξη ολόκληρου του ταταρικού πληθυσμού από τον Στάλιν τη δεκαετία του 1940, ο Πούτιν μπόρεσε να διεξαγάγει το προηγούμενο ψεύτικο «δημοψήφισμα» υπό στρατιωτική κατοχή εκεί το 2014.
Κατά κάποιο τρόπο, ο Πούτιν πιστεύει ότι ένας καλός τρόπος για να πολεμήσει κανείς τον ιμπεριαλισμό αιώνων είναι να είναι υπεριμπεριαλιστής, να εισβάλει σε μια χώρα και να κατακτήσει μεγάλα κομμάτια της. Από την αρχή, αυτός ο πόλεμος δεν είχε καμία σχέση με το ΝΑΤΟ, με τους «Ναζί» ή άλλες τέτοιες ανοησίες, αλλά ήταν εξ ολοκλήρου ένας πόλεμος καθαρής και απλής ιμπεριαλιστικής κατάκτησης, της ακτογραμμής της Μαύρης Θάλασσας με τους τεράστιους φυσικούς πόρους και τη στρατηγική της θέση.
Αυτά τα νέα «δημοψηφίσματα» λαμβάνουν χώρα και πάλι υπό βάναυση στρατιωτική κατοχή, όπου αυτοί που «ψηφίζουν» ουσιαστικά έχουν όπλα πάνω στο κεφάλι τους. Όταν η πλειοψηφία του πληθυσμού του Ντονμπάς έχει φύγει ή εκδιωχθεί και ως εκ τούτου δεν έχει «ψήφο» (πράγματι, ο μισός πληθυσμός ήταν ήδη εξόριστος πριν από τον Φεβρουάριο, έχοντας φύγει κατά τη διάρκεια της ρωσικής κατοχής τμημάτων του Ντονμπάς το 2014-22)- όταν ο ρωσικός στρατός βομβάρδιζε άγρια τους πληθυσμούς του Ντονμπάς για μήνες, όταν δεν υπήρξε ούτε μία περίπτωση που τα πλήθη του Ντονμπάς να καλωσορίσουν τους Ρώσους εισβολείς ως «απελευθερωτές», όταν καμία δημοσκόπηση τα τελευταία 8 χρόνια δεν έδειξε ποτέ σημαντική υποστήριξη για την προσχώρηση στη Ρωσία, όταν οι εθνοτικοί Ρώσοι ήταν μόλις πάνω από το ένα τρίτο του πληθυσμού σε δύο από τις περιοχές, και σημαντικά λιγότεροι στις άλλες δύο- και εν τέλει, δεν υπάρχει κανένας τρόπος να γνωρίζουμε ποιες ήταν οι πραγματικές ψήφοι, ακόμη και υπό αυτές τις εντελώς χειραγωγημένες και βίαιες συνθήκες.
Είναι σχεδόν σίγουρα καθαρή επινόηση, όπως είναι όλες οι «ψήφοι» σε «δημοψηφίσματα» και «εκλογές» σε όλο τον κόσμο υπό δικτατορία, τρομοκρατία και κατοχή.Ωστόσο, κάποιοι άνθρωποι που θα έπρεπε να γνωρίζουν καλύτερα έδωσαν σ' αυτή τη δολοφονική φάρσα και την απροκάλυπτη κλοπή γης το ελαφρυντικό της αμφιβολίας. Περιμένουν από εμάς να πιστέψουμε ότι αυτοί που η Ρωσία βομβαρδίζει μέχρι τελικής εξαφάνισης εδώ και μήνες, απλώς ψήφισαν να ενταχθούν στον βασανιστή τους. Αναμφίβολα, σύμφωνα με τον Πούτιν, λόγω φόβου για τον σατανισμό της Δύσης και τις πρακτικές της για την αλλαγή φύλου.