elaliberta.gr/διεθνή/ανατολική-ευρώπη-βαλκάνια/9229-γιατί-οι-ουκρανοί-πρέπει-να-υποστηρίξουν-τους-παλαιστίνιους-%20daria-saburova
21.10.2023
Γιατί οι Ουκρανοί πρέπει να υποστηρίξουν τους Παλαιστίνιους - Daria Saburova
Γιατί οι Ουκρανοί πρέπει να υποστηρίξουν τους Παλαιστίνιους
Daria Saburova [1]
ΠΗΓΗ: https://www.europe-solidaire.org
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: elaliberta.gr
Πώς μπορούμε να βλέπουμε εικόνες από τη Γάζα και να μην θυμόμαστε τη Μαριούπολη ή το Μπαχμούτ;
Καθώς η επίθεση του Ισραήλ στην Παλαιστίνη συνεχίζεται, οι προφανείς ομοιότητες με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία αυξάνονται. Η «πλήρης πολιορκία» της Λωρίδας της Γάζας από το Ισραήλ -που κόβει το νερό, το ηλεκτρικό ρεύμα και τα τρόφιμα σε περισσότερους από δύο εκατομμύρια κατοίκους - θυμίζει την εσκεμμένη καταστροφή των ενεργειακών μας υποδομών από τη Ρωσία τον περασμένο χειμώνα. Αυτό, μεταξύ άλλων, χάρισε στη Ρωσία τον χαρακτηρισμό του "τρομοκρατικού κράτους" μεταξύ των Ουκρανών.
Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η εντολή εκκένωσης του 1,1 εκατομμυρίου κατοίκων της βόρειας Γάζας, οι Ουκρανοί πρέπει να γνωρίζουν ότι αυτό θα εξέθετε τους πιο ευάλωτους - τους ηλικιωμένους και τους ασθενείς - σε βέβαιο θάνατο. Γνωρίζουμε ότι όταν οι άνθρωποι δεν έχουν βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις, συχνά προτιμούν να παραμείνουν.
Οι εικόνες εκτεταμένης καταστροφής που φτάνουν σε εμάς από τη Γάζα, οι οποίες υποδηλώνουν την αδιαφορία του ισραηλινού στρατού για το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο, μοιάζουν επίσης με εκείνες από τη Μαριούπολη ή το Μπαχμούτ πέρυσι. Το Ισραήλ - όπως και η Ρωσία στην Ουκρανία - έχει κατηγορηθεί για βομβαρδισμούς κατοικημένων περιοχών, διαδρόμων εκκένωσης [2] και του μοναδικού σημείου εξόδου από την πόλη Ράφα [3].
Φυσικά, οι βίαιες επιθέσεις της Χαμάς κατά αμάχων στα ισραηλινά κιμπούτζ μοιάζουν επίσης με τις σφαγές της Ρωσίας στη Μπούτσα τον Μάρτιο του 2022. Είναι σωστό ότι αυτές καταδικάστηκαν από τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι και το ουκρανικό υπουργείο Εξωτερικών. Αλλά τα μηνύματά τους για την υποστήριξη των θυμάτων και των οικογενειών τους συνοδεύονταν από προβληματικούς ισχυρισμούς, συμπεριλαμβανομένου του πραγματικά καταστροφικού συμπεράσματος του Ζελένσκι ότι το Ισραήλ έχει το άνευ όρων δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Έκτοτε, οι Ουκρανοί αξιωματούχοι έχουν αποφύγει να μιλήσουν άμεσα για την «Επιχείρηση Σιδερένια Σπαθιά/Operation Iron Swords» του Ισραήλ, παρά το γεγονός ότι ο αριθμός των νεκρών στη Γάζα έχει ξεπεράσει τους 3.500 στις 11 ημέρες από την έναρξή της, σύμφωνα με τις παλαιστινιακές αρχές.
Όμως, η «λευκή επιταγή» της Ουκρανίας σε οποιαδήποτε απάντηση που το Ισραήλ κρίνει απαραίτητη δεν έχει νόημα, δεδομένων των ιστορικών ή πρόσφατων ουκρανο-ισραηλινών σχέσεων, οι οποίες έχουν σημαδευτεί από εντάσεις σχετικά με την κατοχή και τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου. Δεδομένων των προβλημάτων ασφαλείας που αντιμετωπίζει η Ουκρανία, η εξωτερική της πολιτική παραμένει πιστή στην προώθηση δύο αρχών: του σεβασμού της εδαφικής ακεραιότητας και του πυρηνικού αφοπλισμού.
Διπλωματικές εντάσεις
Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ και τους Ευρωπαίους συμμάχους της, η Ουκρανία έχει υποστηρίξει συστηματικά τα ψηφίσματα του ΟΗΕ που καταδικάζουν την παράνομη κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών, έχοντας κατά νου την συνεπή στάση όσον αφορά τις δικές της εδαφικές διεκδικήσεις στην κατεχόμενη Κριμαία.
Το 2014, το Ισραήλ δεν ψήφισε ένα ψήφισμα του ΟΗΕ που κατήγγειλε την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία και επιβεβαίωνε την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας. Δύο χρόνια αργότερα, η Ουκρανία ψήφισε ψήφισμα που καταδίκαζε τους ισραηλινούς οικισμούς στην Ιερουσαλήμ - γεγονός που ώθησε τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου να ακυρώσει την επίσκεψη στο Ισραήλ ενός Ουκρανού εκπροσώπου, του τότε πρωθυπουργού Βολοντίμιρ Γκρόισμαν.
Οι εντάσεις αυτές έχουν αυξηθεί κατά το τελευταίο έτος - μεταξύ άλλων όταν το Κίεβο υποστήριξε δύο ψηφίσματα του ΟΗΕ τον Νοέμβριο του 2022. Το πρώτο ήταν για τον πυρηνικό αφοπλισμό της Μέσης Ανατολής, που στρεφόταν κατά του πυρηνικού προγράμματος του Ισραήλ, και το δεύτερο για την έναρξη διεθνούς έρευνας σχετικά με την «παρατεταμένη κατοχή, τον εποικισμό και την προσάρτηση των παλαιστινιακών εδαφών από το Ισραήλ», επιβεβαιώνοντας το δικαίωμα των Παλαιστινίων στην αυτοδιάθεση [4].
Στη συνέχεια, τον Ιούλιο του 2023, ο Ισραηλινός πρέσβης στην Ουκρανία, Μάικελ Μπρόντσκι, καταδίκασε την υποστήριξη της Ουκρανίας στο 90% των «αντι-ισραηλινών» ψηφισμάτων του ΟΗΕ [5], το οποίο περιέγραψε ως μια «ανώμαλη κατάσταση, ιδίως δεδομένου ότι η Ουκρανία αρκετά συχνά απευθύνεται στο Ισραήλ για διάφορα αιτήματα». Τα αιτήματα αυτά έχουν επίσης αποτελέσει αντικείμενο έντασης μεταξύ των δύο χωρών, με το Ισραήλ να έχει στείλει ανθρωπιστική βοήθεια στην Ουκρανία, αλλά να αρνείται να στείλει όπλα, συμπεριλαμβανομένων των αμυντικών όπλων, λέγοντας ότι το Ισραήλ, σε αντίθεση με τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ, μπορεί να βασίζεται μόνο στον εαυτό του [6].
Το Ισραήλ ήταν επίσης προσεκτικό στη στάση του σχετικά με τη ρωσική επιθετικότητα κατά της Ουκρανίας, επιδιώκοντας να διατηρήσει εγκάρδιες διπλωματικές σχέσεις με τη Ρωσία υπό το πρίσμα των δικών του στρατιωτικών συμφερόντων στη Συρία. Δεν συντάχθηκε με πολλές δυτικές χώρες στην επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία και απείχε από την ψηφοφορία επί ψηφίσματος του ΟΗΕ υπέρ των ρωσικών αποζημιώσεων για τις καταστροφές που προκάλεσε στην Ουκρανία. Μετά την εισβολή πλήρους κλίμακας, το Ισραήλ έχει υποδεχθεί 30.000 Ουκρανούς -συμπεριλαμβανομένων 15.000 Ουκρανών Εβραίων στο πλαίσιο ενός προγράμματος επαναπατρισμού- πολύ λιγότερους από όσους έχουν υποδεχθεί άλλες χώρες.
Εξηγώντας τη σιωπή
Οι περισσότεροι Ουκρανοί πολιτικοί και διπλωμάτες πιθανότατα θεωρούν ότι η ιστορία μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης είναι πολύ περίπλοκη για να γίνει διάκριση μεταξύ επιτιθέμενου και θύματος. Αυτό όμως δεν εξηγεί τη σιωπή τους σχετικά με τις παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου από το Ισραήλ τις τελευταίες ημέρες, οι οποίες δεν διαφέρουν από τις ενέργειες που έχουν καταγγείλει στο παρελθόν. Η σιωπή τους έχει πιθανότατα τρεις πηγές.
Πρώτον, η Ουκρανία προσπάθησε να πάρει όσο το δυνατόν πιο σαφείς αποστάσεις από τη Χαμάς -που χαρακτηρίστηκε «οι νέοι ναζί» από τον Νετανιάχου [7]- και τις αδίστακτες μεθόδους της, οι οποίες έχουν χρησιμοποιηθεί για την αυθαίρετη στοχοποίηση ισραηλινών πολιτών. Και επιπλέον επειδή η δικαιολογία της Ρωσίας για την εισβολή στην Ουκρανία -η υποτιθέμενη ανάγκη να «αποναζιστικοποιηθεί» η χώρα- ήταν αποτελεσματική στον Παγκόσμιο Νότο και σε ορισμένες παρυφές της δυτικής κοινωνίας των πολιτών. Ωστόσο, στο κυρίαρχο αφήγημα που προωθούν οι δυτικές κυβερνήσεις είναι αδύνατο να γίνει διάκριση μεταξύ των ενεργειών της Χαμάς και του γενικότερου αγώνα των Παλαιστινίων για ελευθερία και δικαιοσύνη, ο οποίος αποτελείται από πολλαπλές και ποικίλες δυνάμεις. Κατά ειρωνικό τρόπο, διπλωμάτες έχουν προειδοποιήσει [8] ότι η έλλειψη υποστήριξης για την Παλαιστίνη θα έχει σχεδόν σίγουρα ως αποτέλεσμα τη μείωση της υποστήριξης για την Ουκρανία στον Παγκόσμιο Νότο.
Το κυρίαρχο δυτικό αφήγημα συχνά συγχέει τον αντισημιτισμό και την κριτική στο Ισραήλ - άλλος ένας λόγος για τον οποίο η ουκρανική κυβέρνηση είναι ιδιαίτερα προσεκτική με τις επίσημες δηλώσεις της στη διεθνή σκηνή. Αυτό συμβαίνει εν μέρει επειδή η Ουκρανία είναι μία από τις χώρες που σημαδεύτηκαν περισσότερο από το Ολοκαύτωμα, με σχεδόν 1,5 εκατομμύριο Εβραίους να έχουν σκοτωθεί μεταξύ 1941 και 1945, αλλά και επειδή τα ουκρανικά εθνικιστικά κινήματα, τα οποία συμπεριλάμβαναν ανθρώπους που ήταν άμεσα υπεύθυνοι για αυτές τις σφαγές, έχουν ξεπλυθεί και ηρωοποιηθεί στο εσωτερικό της Ουκρανίας.
Και τέλος, η θέση της Ουκρανίας μπορεί απλώς να είναι γεωπολιτικός πραγματισμός. Η Συμφωνία Σύνδεσης της Ουκρανίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση προβλέπει ρήτρα «σύγκλισης σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας» που απαιτεί από την Ουκρανία να ευθυγραμμιστεί με τις θέσεις που εκφράζουν οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι. Και η εξάρτησή της από τη δυτική ανθρωπιστική και κυρίως στρατιωτική βοήθεια προδιαθέτει τους ηγέτες της να ευθυγραμμιστούν πίσω από τους συμμάχους της, ιδίως τις ΗΠΑ, μπροστά στον κίνδυνο να στερηθεί αυτή τη στήριξη. Το γεγονός ότι η Χαμάς διατηρεί προνομιακούς δεσμούς με τη Ρωσία [9] απλώς ενισχύει αυτή την αφοσίωση.
Μια πρόσφατη δήλωση του ουκρανικού υπουργείου Εξωτερικών [10], που δημοσιεύθηκε στις 17 Οκτωβρίου, αντικατοπτρίζει την ασάφεια και τις αντικρουόμενες αρχές της εξωτερικής πολιτικής της Ουκρανίας. Επαναβεβαιώνει την υποστήριξή της στις «προσπάθειες του Ισραήλ για την αντιμετώπιση των τρομοκρατικών ενεργειών», αλλά επίσης «υποστηρίζει τη διευθέτηση της παλαιστινο-ισραηλινής σύγκρουσης με τη βοήθεια πολιτικών και διπλωματικών μέσων».
Την επόμενη ημέρα, μετά το χτύπημα στο νοσοκομείο Αλ-Αχλί που σκότωσε εκατοντάδες Παλαιστίνιους, την ευθύνη για το οποίο αρνούνται τόσο το Ισραήλ όσο και η Χαμάς, ουκρανοί αξιωματούχοι εξέδωσαν την πρώτη τους δήλωση σχετικά με την ανθρωπιστική κατάσταση στη Γάζα [11]. Στη δήλωση τονίζεται ότι και τα δύο μέρη θα πρέπει «να τηρούν τους κανόνες του πολέμου και να σέβονται τους κανόνες του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου», αλλά δεν ζητούν άμεση κατάπαυση του πυρός.
Η ανάγκη να μιλήσουμε ανοιχτά
Ενώ η επίσημη θέση της Ουκρανίας υπαγορεύεται από πραγματιστικές διπλωματικές εκτιμήσεις, η ουκρανική κοινωνία των πολιτών δεν είναι υποχρεωμένη να απηχεί τη σιωπή της κυβέρνησής της σχετικά με την τιμωρητική επιχείρηση του Ισραήλ κατά της Γάζας.
Οι αδικίες του Ισραήλ στην Παλαιστίνη, όπως και της Ρωσίας στην Ουκρανία, υπερβαίνουν κατά πολύ την απλή μη τήρηση των νόμων του πολέμου. Οι Ουκρανοί ορθώς επαναλαμβάνουν ότι ο πόλεμος της Ρωσίας κατά του ουκρανικού λαού δεν άρχισε στις 24 Φεβρουαρίου 2022. Κατέχει μέρος της Ουκρανίας από την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 και ο εποικισμός από τη Ρωσική Αυτοκρατορία των λαών που κατοικούν σε ουκρανικά εδάφη χρονολογείται από τον 17ο αιώνα.
Αυτή η ιστορία, η οποία συνεχίστηκε κατά τη διάρκεια της σοβιετικής εποχής, περιλαμβάνει επεισόδια γενοκτονικού χαρακτήρα. Σε αυτά περιλαμβάνονται το Χολοντόμορ, ένας μεγάλος τεχνητός λιμός που σκότωσε αρκετά εκατομμύρια Ουκρανούς το 1932 και το 1933, και μαζικές εκτοπίσεις πληθυσμών, όπως οι 238.000 Τάταροι της Κριμαίας που απελάθηκαν από την Κριμαία σε άλλες σοβιετικές δημοκρατίες με εντολή του Στάλιν το 1944. Σχεδόν οι μισοί Τάταροι πέθαναν από πείνα και ασθένειες κατά τη διάρκεια των επόμενων ετών.
Αντίστοιχα, ο πόλεμος του Ισραήλ κατά του παλαιστινιακού λαού δεν άρχισε στις 7 Οκτωβρίου 2023. Ξεκίνησε με τη Νάκμπα του 1948 [12], όταν περισσότεροι από 700.000 Παλαιστίνιοι εκδιώχθηκαν από τα εδάφη τους. Το 1967, στο τέλος του Πολέμου των Έξι Ημερών, το Ισραήλ κατέλαβε τα υπόλοιπα παλαιστινιακά εδάφη, προκαλώντας μια νέα έξοδο Παλαιστινίων και την εγκατάσταση νέων ισραηλινών αποικιών.
Οι Παλαιστίνιοι συχνά λένε ότι η Νάκμπα είναι μια αέναη διαδικασία, καθώς οι εκποιήσεις και τα αποικιοκρατικά εγκλήματα δεν έχουν τελειώσει ποτέ. Έχουν κατακερματιστεί και βιώνουν διαφορετικές καταστάσεις ανάλογα με το αν ζουν στη Δυτική Όχθη, το Ισραήλ, τη Γάζα ή είναι πρόσφυγες. Όλοι όμως επηρεάζονται από το καθεστώς του απαρτχάιντ. Οι Παλαιστίνιοι της Γάζας υποφέρουν ιδιαίτερα από τον αποκλεισμό που επιβάλλει το Ισραήλ από το 2006 με τη συνεργασία της Αιγύπτου, καθιστώντας τη Λωρίδα της Γάζας τη μεγαλύτερη υπαίθρια φυλακή στον κόσμο.
Το κακό που έχει σκοτώσει τις τελευταίες ημέρες τόσο Ισραηλινούς όσο και Παλαιστίνιους πολίτες έχει τις ρίζες του στη συνεχιζόμενη κατοχή και τον εποικισμό των παλαιστινιακών εδαφών από το Ισραήλ. Με αυτή την έννοια, η καταπίεση του ουκρανικού και του παλαιστινιακού λαού έχει ομοιότητες: πρόκειται για την κατοχή των εδαφών μας από κράτη με πυρηνικά όπλα και συντριπτική στρατιωτική δύναμη, τα οποία χλευάζουν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και το διεθνές δίκαιο, θέτοντας τους σκοπούς τους πάνω από κάθε διπλωματικό διάλογο.
Ως Ουκρανοί, ως υποστηρικτές της ουκρανικής υπόθεσης, έχουμε ιδιαίτερη ευθύνη να κατανοήσουμε και να υψώσουμε τη φωνή μας μπροστά σε αυτό που συμβαίνει. Πρέπει να επισημάνουμε τις ασυνέπειες των δυτικών κυβερνήσεων που υποστηρίζουν τον αντιιμπεριαλιστικό μας αγώνα, ενώ ταυτόχρονα στηρίζουν την αποικιοκρατική βία του Ισραήλ. Η τραγωδία που βιώνουμε σήμερα πρέπει να οξύνει την ευαισθησία μας σε παρόμοιες ανθρώπινες εμπειρίες.
Μετά την εισβολή της Ρωσίας, ανακαλύψαμε πόσο λίγα γνώριζε η διεθνής κοινότητα για την ιστορία της Ουκρανίας. Αλλά τί γνωρίζουμε για την ιστορία της Παλαιστίνης; Σε έναν κόσμο όπου η πόλωση αυξάνεται, όπου οι αποικιοκρατικοί πόλεμοι συγκλονιστικής κλίμακας και βίας αναβιώνουν, μόνο η αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων λαών και το ενδιαφέρον για τους αντίστοιχους αγώνες μας, πέρα από τις γεωπολιτικές διαιρέσεις, μπορούν να μας δείξουν το δρόμο για μια δίκαιη και διαρκή ειρήνη.
Daria Saburova
https://www.europe-solidaire.org/spip.php?article68316
[1] Η Daria Saburova είναι υποψήφια διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο Paris Nanterre και διδάσκουσα στο Sciences Po Lyon.
Είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Δικτύου Αλληλεγγύης στην Ουκρανία (ENSU).
[2] https://www.theguardian.com/world/2023/oct/14/gaza-civilians-afraid-to-leave-home-after-bombing-of-safe-routes
[3] https://www.theguardian.com/world/live/2023/oct/18/israel-hamas-war-live-news-gaza-hospital-west-bank-update-joe-biden-visit-protests-latest-updates
[4] https://www.reuters.com/world/middle-east/israel-admonishes-ukrainian-ambassador-over-un-vote-2022-11-15/
[5] https://www.timesofisrael.com/ukraines-backing-of-90-of-un-anti-israel-votes-could-hurt-support-israeli-envoy/
[6] https://www.lemonde.fr/en/international/article/2023/05/15/why-israel-still-refuses-to-give-military-aid-to-ukraine_6026664_4.html
[7] https://thehill.com/policy/international/4261308-netanyahu-labels-hamas-the-new-nazis-alongside-germanys-scholz/
[8] https://www.ft.com/content/e0b43918-7eaf-4a11-baaf-d6d7fb61a8a5
[9] https://www.politico.eu/article/hamas-gift-russia-vladimir-putin-international-crises-russia-israel-palestine/
[10] https://www.president.gov.ua/en/news/zayava-prezidenta-ukrayini-volodimira-zelenskogo-shodo-teror-86165
[11] https://mfa.gov.ua/en/news/zayava-mzs-ukrayini-shchodo-zhertv-u-likarni-al-agli-v-sektori-gaza