Λίγο πριν από την Πρωτοχρονιά, η Ρωσία πραγματοποίησε μαζικούς βομβαρδισμούς ουκρανικών πόλεων, προκαλώντας πολλές απώλειες και καταστροφές. Κίεβο, Χερσώνα, Δνείπερο, Οδησσό, Ζαπορόζιε, Κρίβοϊ Ρογκ και Χάρκοβο. Φαινόταν ότι η Ρωσία επαναλάμβανε την περσινή στρατηγική της, καθώς προσπαθούσε να καταστρέψει τις υποδομές της Ουκρανίας προκειμένου να την αναγκάσει να συνθηκολογήσει. Πόσες λαμπρές νίκες και έξυπνες λύσεις υποσχόταν η κρατική προπαγάνδα στους Ρώσους!
Ωστόσο, όπως πάντα, η πραγματικότητα κονιορτοποίησε όλα τα «μεγαλεπήβολα» σχέδια του Πούτιν. Και αποδεικνύεται ότι μέσα σε ένα χρόνο από την έναρξη της σύγκρουσης, ο ουκρανικός λαός έμαθε να πολεμά, να αποκρούει επιθέσεις, να αμύνεται οργανωμένα απέναντι στις συνέπειες της καταστροφής, να συνεχίζει να ζει κάτω από τις συνθήκες που επιβάλλει ο πόλεμος και να καταστρώνει σχέδια για τη νίκη, η οποία, φυσικά, δεν θα είναι εύκολη.
Τι γίνεται λοιπόν με τη Ρωσία;
«Ξαφνικά» και «χωρίς προειδοποίηση» οι υποδομές της χώρας άρχισαν να καταρρέουν, μεταξύ άλλων και στην περιοχή της Μόσχας. Στο Ποντόλσκ, το Βοσκρεσένσκ, το Σολνετσνογκόρσκ, το Τζίμκι, το Νάρο-Φομίνσκ και το Ντιμιτρόφ, τα συστήματα θέρμανσης καταρρέουν, τα ηλεκτρικά καλώδια καίγονται, εκατοντάδες πολυκατοικίες έχουν μείνει χωρίς θέρμανση και ηλεκτρικό ρεύμα και χιλιάδες κάτοικοι παγώνουν στα διαμερίσματά τους, ενώ τα νοσοκομεία έχουν μείνει χωρίς φως και θέρμανση. Ο κατάλογος των πόλεων κυριολεκτικά μεγαλώνει μέρα με τη μέρα και η κατάσταση εξελίσσεται σε πραγματική καταστροφή. Όταν αυτά τα περιστατικά εξελίσσονται και προκαλούν αλυσιδωτές αντιδράσεις.
Πρώτον, όταν διακόπτεται η παροχή θέρμανσης σε κτίρια κατοικιών, το φορτίο στο δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας αυξάνεται, καθώς πολλοί κάτοικοι ενεργοποιούν ηλεκτρικές θερμάστρες. Η ήδη επιβαρυμένη υποδομή υφίσταται τότε σημαντική πρόσθετη πίεση, η οποία σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσει την κατάρρευσή της.
Ως αποτέλεσμα, τα πολυώροφα κτίρια μένουν όχι μόνο χωρίς θέρμανση, αλλά και χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα. Ταυτόχρονα, οι διάδρομοι και οι είσοδοι των εργοστασίων αρχίζουν να παγώνουν. Κανείς δεν τους θερμαίνει και κανείς δεν αποστραγγίζει το νερό από τα θερμαντικά σώματα. Το νερό μέσα στις μπαταρίες αυτές παγώνει και σπάνε. Στη συνέχεια, προκειμένου να επανεκκινήσει το σύστημα θέρμανσης, πρέπει επίσης να επισκευαστούν.
Για τους απλούς Ρώσους, ωστόσο, η κατάσταση αυτή δεν είναι «τίποτα ασυνήθιστο», καθώς τέτοιου είδους γεγονότα συμβαίνουν όλο και πιο συχνά. Όλες οι αιτίες είναι προφανείς, καθώς υπάρχει σημαντική και εκτεταμένη φθορά στα απαρχαιωμένα δίκτυα θέρμανσης, ηλεκτρικού ρεύματος και νερού.
Η στεγαστική και κοινοτική υποδομή της Ρωσίας δημιουργήθηκε κυρίως επί ΕΣΣΔ. Μετά την κατάρρευσή της, δεν συντηρήθηκε ή δεν ανακαινίστηκε σωστά για πολλά χρόνια. Ως αποτέλεσμα, οι υποδομές βρίσκονται σε κατάσταση εκτεταμένης φθοράς. Στην αρχή δεν υπήρχαν πολλές βλάβες στο σύστημα, αλλά με την πάροδο του χρόνου έγιναν πολύ περισσότερες και συχνότερες. Και ακόμη και οι λίγες προσπάθειες διόρθωσης της κατάστασης την τελευταία δεκαετία είχαν ελάχιστα αποτελέσματα λόγω του μεγέθους του προβλήματος. Αυτό επιδεινώθηκε από την έλλειψη διατιθέμενων πόρων και τις οργανωτικές και γραφειοκρατικές δυσκολίες.
Και η λεγόμενη «βελτιστοποίηση» του κλάδου είχε ως αποτέλεσμα την έλλειψη επαρκούς εξοπλισμού, προμηθειών και προσωπικού για να λειτουργήσει ακόμη και σε κανονικές καιρικές συνθήκες καθ’ όλη τη διάρκεια του χειμώνα. Δεύτερον, πολλά νέα συγκροτήματα κατοικιών συνδέονται με την παλιά υπάρχουσα υποδομή, η οποία από μόνη της σχεδιάστηκε για μικρότερο αριθμό καταναλωτών.
Οι καπιταλιστές του κατασκευαστικού τομέα δεν επιθυμούν να αναλαμβάνουν «επιπλέον» κόστος κατά την κατασκευή πολυκατοικιών. Τα πάντα, από τη δωροδοκία τοπικών αξιωματούχων μέχρι την αναθεώρηση νομικών κανονισμών, συμπεριλαμβανομένων των οικοδομικών κανονισμών, χρησιμοποιούνται για να αποφευχθεί η πραγματοποίηση των απαραίτητων αναβαθμίσεων.
Η αχαλίνωτη κατασκευή για χάρη του γρήγορου κέρδους υπό τις συνθήκες ενός διεφθαρμένου κρατικού μηχανισμού μπορεί να οδηγήσει μόνο σε ατυχήματα και καταστροφές.
Και μετά υπάρχει ο πόλεμος, τον οποίο η εξουσία έχει απαγορεύσει να αποκαλείται πόλεμος...
Ο πόλεμος επιδεινώνει όλες τις αντιφάσεις και τα προβλήματα. Ειδικά ένας πόλεμος που δεν έχει καμία προοπτική νίκης. Ξεκινώντας από ένα γεγονός: δεν μπορείς να αποκαλείς κάτι «ειδική επιχείρηση», όταν απαιτεί το ένα τρίτο του κρατικού προϋπολογισμού για στρατιωτικές δαπάνες∙ υπό αυτές τις συνθήκες είναι σίγουρα «πόλεμος». Μία από τις συνέπειες του πολέμου είναι η μαζική εγκατάλειψη και καταστροφή πόλεων και κωμοπόλεων, οι οποίες με τη σειρά τους πρέπει να επισκευαστούν με έξοδα άλλων.
Ο πόλεμος έχει προκαλέσει τη φυγή από τη χώρα μεγάλου αριθμού νέων ανδρών και γυναικών, κυρίως αυτών που έχουν κάποια ειδίκευση. Αυτό έχει οδηγήσει στην αναγκαστική επιστράτευση εκατοντάδων χιλιάδων απλών εργαζομένων, οι οποίοι μετατρέπονται σε «κρέας για τα κανόνια», καθώς είναι καταδικασμένοι να γίνουν δολοφόνοι και καταστροφείς, οι οποίοι πιθανότατα θα επιστρέψουν σε πλαστικές σακούλες ή με αναπηρίες.
Όλα αυτά έχουν οδηγήσει σε μαζική έξοδο των μεταναστών εργατών που καθάριζαν τους δρόμους μας και φρόντιζαν τις υποδομές μας σε όλες τις μεγάλες πόλεις.
Το αποτέλεσμα είναι προφανές. Και όσο συνεχίζεται αυτός ο πόλεμος, η ζωή θα γίνεται όλο και χειρότερη. Τα προβλήματα θα αυξάνονται. Ολόκληρη η ζωή μας εξαρτάται από το πόσο σύντομα θα τελειώσει ο πόλεμος. Κάθε μήνα, ο πόλεμος θα γίνεται ένα μεγαλύτερο βάρος στους ώμους των ανθρώπων.
Ως εκ τούτου, και πρώτα και κύρια, πρέπει να βάλουμε τέλος σε αυτή τη σφαγή που γίνεται στην υπηρεσία του ολιγαρχικού καθεστώτος της FSB (Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας). Οι λαοί της Ουκρανίας και της Ρωσίας δεν χρειάζεται να διχαστούν. Αυτός ο πόλεμος δεν είναι προς το συμφέρον των Ρώσων εργατών∙ φέρνει μόνο πόνο, θάνατο, καταστροφή και φτώχεια σε κάθε νοικοκυριό. Οι απλοί άνθρωποι δεν θα κερδίσουν τίποτα από αυτή την περιπέτεια της δικτατορίας του Πούτιν.
Είναι προς το συμφέρον της χώρας μας και του λαού μας να σταματήσει αμέσως ο πόλεμος και να αποσυρθούμε από τα κατεχόμενα ξένα εδάφη.
Να απαιτήσουμε δικαστήριο, δίκη και τιμωρία όλων όσων ξεκίνησαν αυτή τη γενοκτονία.
Μόνο τότε μπορεί η χώρα μας να αρχίσει να λύνει όλα τα προβλήματα που συνεχίζονται εδώ και χρόνια υπό την εξουσία του Πούτιν. Η στέγαση, η γεωργία, τα τρόφιμα, η υγεία, η εκπαίδευση και η ασφάλεια μπορούν να βελτιωθούν μόνο μετά την ήττα του πουτινισμού.
Πώς μπορούν να λυθούν τα προβλήματα υποδομών και στέγασης;
Φυσικά, είναι απαραίτητο να επενδυθούν χρήματα. Αλλά όχι στο στρατό και στον πόλεμό του!
Είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί εντατική πολεοδομική ανάπτυξη πάνω σε φθαρμένες και απαρχαιωμένες υποδομές. Η «ανάπτυξη» πραγματοποιήθηκε μόνο για τα κέρδη μιας χούφτας καπιταλιστών από κατασκευαστικές εταιρείες και τράπεζες με τα υψηλά στεγαστικά δάνεια.
Χρειάζεται μια διαφορετική πολιτική αστικού σχεδιασμού, η οποία θα λαμβάνει υπόψη τις δυνατότητες των υφιστάμενων γενικών υποδομών και των ενεργειακών πόρων. Χρειαζόμαστε πολιτικές που να λαμβάνουν υπόψη την οικολογία και τις κλιματικές συνθήκες. Και αυτές οι πολιτικές, ιδιαίτερα οι πολιτικές στέγασης, υγείας και εκπαίδευσης, πρέπει να επικεντρώνονται στις ανάγκες των απλών κατοίκων και όχι στις ανάγκες του κεφαλαίου.
Η συγκέντρωση τεράστιων νέων κτιρίων γύρω από αρκετές μεγάλες πόλεις της χώρας μας είναι το αποτέλεσμα της καπιταλιστικής «έκρηξης» της Ρωσίας ως προμηθευτή πρώτων υλών και ενέργειας για την παγκόσμια αγορά. Με μια τέτοια πολιτική, το βιοτικό επίπεδο έχει γίνει πολύ άνισο σε όλη τη χώρα. Είναι καλύτερο στις μεγάλες πόλεις και χειρότερο στις επαρχίες, τις μικρές πόλεις και τα χωριά. Εκεί, οι επιχειρήσεις έχουν κλείσει και καταστραφεί εδώ και δεκαετίες, οι δρόμοι έχουν φθαρεί, τα σχολεία και τα νοσοκομεία είναι κλειστά (ο πουτινισμός το ονομάζει αυτό «βελτιστοποίηση»). Οι απλοί Ρώσοι πρέπει να εγκαταλείψουν μαζικά τα σπίτια τους και να μετακομίσουν στις μεγάλες πόλεις. Εξ ου και η σημερινή τεράστια χαοτική ανάπτυξη για το κέρδος και την καταστροφή.
Χρειαζόμαστε μια εντελώς διαφορετική στρατηγική για την ανάπτυξη της Ρωσίας: μια νέα εκβιομηχάνιση και την πραγματική ανάπτυξη ολόκληρης της τεράστιας χώρας μας με τρόπο που να θέτει στο επίκεντρο τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των εργαζομένων. Και όχι αυτόν τον αιματηρό πόλεμο λεηλασίας που τραβάει εδώ και χρόνια ανάλογα με το καπρίτσιο των καπιταλιστών και μιας ομάδας δολοφόνων γραφειοκρατών του Κρεμλίνου.
Οι Ρώσοι εργαζόμενοι δεν χρειάζονται την κατάκτηση και τη λεηλασία της Ουκρανίας. Έχουμε ανάγκη να ζήσουμε και να αναπτύξουμε τη χώρα μας.
Η εξουσία του Πούτιν, της FSB και των ολιγαρχών έχει οδηγήσει τη χώρα σε αδιέξοδο. Είναι καιρός οι εργάτες και οι απλοί εργαζόμενοι να επιβάλουν την εξουσία τους στη χώρα.
Για να γίνει αυτό, οι εργαζόμενοι της Ρωσίας χρειάζονται τη δική τους πολιτική δύναμη.
Μόνο έτσι μπορούμε να βάλουμε τέλος στον πουτινισμό, στους πολέμους και τις εισβολές του και στη λεηλασία των πόρων της χώρας και του λαού.
Χρειαζόμαστε το δικό μας κόμμα των εργαζομένων, το οποίο μπορεί να γίνει μέρος του παγκόσμιου κόμματος της εργατικής τάξης, ικανό να φέρει την ειρήνη και την ανάπτυξη στον κόσμο.
Όχι στον πόλεμο! Απόσυρση των στρατευμάτων κατοχής από την Ουκρανία!
Να σταματήσουμε την πουτινική αποδιάρθρωση της χώρας!
Η Ρωσία χρειάζεται μια κυβέρνηση της εργατικής τάξης!
Οι απλοί εργάτες και εργαζόμενοι όλων των εθνικοτήτων στη Ρωσική Ομοσπονδία χρειάζονται το δικό τους κόμμα!
Οι εργάτες όλου του κόσμου χρειάζονται τη δική τους Διεθνή!