ENSU-RESU
ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΕΔΩ
Δήλωση που ξεκίνησε από το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Αλληλεγγύης προς την Ουκρανία
26 Αυγούστου 2025
Μετά τις «συναντήσεις κορυφής» του προέδρου των ΗΠΑ Τραμπ με τον Πούτιν (15 Αυγούστου) και τους Ευρωπαίους ηγέτες (18 Αυγούστου), η Ουκρανία αντιμετωπίζει την άμεση προοπτική μιας άδικης «ειρηνευτικής» συμφωνίας που θα ανταμείβει τον Ρώσο επιτιθέμενο. Εάν επιβληθεί στην πολιορκούμενη χώρα, αυτή η «συμφωνία» Τραμπ-Πούτιν θα προδώσει τον ηρωικό αγώνα του ουκρανικού λαού ενάντια στη δολοφονική εισβολή της Ρωσίας.
Οι διαπραγματεύσεις ανώτατου επιπέδου μεταξύ ΗΠΑ, Ρωσίας και ευρωπαϊκών δυνάμεων για μια ενδεχόμενη συμφωνία συνεχίζονται και ενδέχεται να αποτύχουν λόγω της επίμονης αντίστασης της Ουκρανίας απέναντι στην κατευναστική πολιτική του Τραμπ έναντι του Πούτιν.
Πάντως, οποιαδήποτε εκδοχή του τρέχοντος σχεδίου «ειρήνης» θα παραβιάζει κατάφωρα τα δημοκρατικά και εθνικά δικαιώματα της Ουκρανίας. Γιατί θα νομιμοποιούσε:
• Τη βίαιη ρωσική κατοχή του ενός πέμπτου του ουκρανικού εδάφους και τη μεταβίβαση στη Ρωσία εδαφών και πληθυσμών που βρίσκονται σήμερα υπό ουκρανική διοίκηση. • Την καταστροφή πόλεων, σχολείων, νοσοκομείων, υποδομών, περιβάλλοντος και της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ουκρανίας. • Τη δολοφονία δεκάδων χιλιάδων Ουκρανών πολιτών και την απαγωγή χιλιάδων Ουκρανών παιδιών. • Τη γενοκτονική ρωσοποίηση των κατεχόμενων εδαφών και μια σειρά άλλων εγκλημάτων πολέμου.
Επίσης, θα μεταφέρει την ευθύνη για τον τερματισμό του πολέμου όχι στην επιτιθέμενη Ρωσία, αλλά στην Ουκρανία, το θύμα της.
Η έντονη διπλωματική δραστηριότητα στα μέσα Αυγούστου δεν αποθάρρυνε τον Πούτιν, ο οποίος είναι αποφασισμένος να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερα στο πεδίο της μάχης και στις διαπραγματεύσεις. Οι θανατηφόρες επιθέσεις με drones και πυραύλους έχουν αυξηθεί ενάντια στις πόλεις και τις υποδομές της Ουκρανίας, την ίδια ώρα που ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ επιμένει ότι η Ρωσία πρέπει να έχει ρόλο στη διασφάλιση της ασφάλειας της Ουκρανίας (και υποστηρίζεται σε αυτό από τον J. D. Vance).
Μια «συμφωνία» με αυτούς τους όρους δεν θα είναι μόνο καταστροφή για την Ουκρανία, αλλά και πλήγμα για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες παντού στον κόσμο, ακριβώς όπως και η αποικιοκρατική γενοκτονική εισβολή του Ισραήλ στη Γάζα.
Το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Αλληλεγγύης προς την Ουκρανία (ENSU/RESU) καλεί λοιπόν τους υποστηρικτές των δημοκρατικών δικαιωμάτων να κινητοποιηθούν για να αποτρέψουν μια «ειρηνευτική» συμφωνία που θα αφήνει ανοιχτό το δρόμο σε περαιτέρω ρωσική επιθετικότητα. Ο ουκρανικός λαός πρέπει να δεχτεί ένα νέο κύμα αλληλεγγύης, όπως αυτό που ξεπήδησε μετά την εισβολή πλήρους κλίμακας της Ρωσίας το 2022, ένα κύμα αρκετά ισχυρό ώστε να κάνει τις κυβερνήσεις –και τους πολιτικούς που αντιμετωπίζουν εκλογές– να σκεφτούν καλά πριν εγκαταλείψουν την Ουκρανία.
Η πολιτική προς την Ουκρανία μέχρι σήμερα: μια στήριξη μόλις αρκετή για να επιβιώσει Η επικίνδυνη κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η Ουκρανία είναι σε μεγάλο βαθμό έργο του Ντόναλντ Τραμ, του «συνεργάτη» του Βλάμιντιρ Πούτιν (όπως τον χαρακτήρισε ο τελευταίος). Ωστόσο, επίσης συνέβαλαν σε αυτό και οι δισταγμοί και οι αμφιταλαντεύσεις της κυβέρνησης Μπάιντεν και των μεγάλων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και θεσμών που καυχιόνταν περισσότερο για την «υποστήριξή τους προς την Ουκρανία».
Ο Τραμπ σαμπόταρε ευθέως την ουκρανική αντίσταση. Η αμερικανική στρατιωτική βοήθεια, που ήταν πάντα ένα χρήσιμο εργαλείο για να εκβιαστεί το Κίεβο, είναι πλέον κάθε άλλο παρά εγγυημένη: ακόμη και όταν χορηγηθεί, η Ευρώπη θα πληρώνει το λογαριασμό. Το κόκκινη χαλί που έστρωσε ο Τραμπ στην Αλάσκα για τον εγκληματία πολέμου Πούτιν απλώς διευκόλυνε την επιθετικότητά του: η απειλή κυρώσεων ξεχάστηκε αμέσως, οι «ανταλλαγές εδαφών» (που αφορούν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους) έγιναν αποδεκτές ως μέρος μιας «ολοκληρωμένης ειρήνης», η απαίτηση για κατάπαυση του πυρός πριν από τις διαπραγματεύσεις εξαφανίστηκε, η προοπτική επιστροφής στην κανονικότητα των επιχειρηματικών σχέσεων μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας τέθηκε επί τάπητος και κάθε προοπτική δικαιοσύνης για τα θύματα των εγκλημάτων πολέμου απλώς εξαφανίστηκε.
Από την πλευρά της Ευρώπης, τα τελευταία τρία χρόνια χαρακτηρίστηκαν από την απροθυμία των μεγάλων δυνάμεων, ιδίως της Γερμανίας και της Γαλλίας, να προσβάλλουν «υπερβολικά» τη Ρωσία: η Ουκρανία θα μπορούσε να είχε λάβει πυραύλους μεγαλύτερης εμβέλειας, περισσότερα αεροσκάφη και τα 300 δισεκατομμύρια ευρώ από τα παγωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία. Ο «σκιώδης στόλος» της Ρωσίας, με τα σκουριασμένα πετρελαιοφόρα της, θα μπορούσε να είχε αντιμετωπιστεί με πολύ μεγαλύτερη ένταση.
Το συνολικό επίπεδο υποστήριξης που έλαβε η Ουκρανία μετά από τρία χρόνια χρησιμοποιήθηκε για να αποτρέψει την ήττα της, αλλά ήταν πολύ κατώτερο από αυτό που απαιτείται για να κέρδιζε τον πόλεμο. Η κυβέρνηση Ζελένσκι έχει μείνει να ευχαριστεί για ό,τι της δίνεται, αλλά και να ικετεύει τους δωρητές της να εκπληρώσουν τις υποσχέσεις τους και να παρέχουν ό,τι ακόμα λείπει.
Είναι πλέον ώρα για σοβαρή δέσμευση από την Ευρώπη
Οι αμφιταλαντεύσεις της Ευρώπης πρέπει τώρα να τελειώσουν σε όλους τους τομείς όπου οι ηγετικές δυνάμεις της έχουν μέχρι τώρα φοβηθεί να δράσουν. Πρέπει πρώτα να δώσουν προσοχή στον Πούτιν όταν λέει αυτό που πραγματικά σκέφτεται: «Το έχω ξαναπεί, οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί είναι ένας λαός. Υπό αυτή την έννοια, όλη η Ουκρανία είναι δική μας. Υπάρχει ένας παλιός κανόνας που λέει ότι όπου πατάει το πόδι του ένας Ρώσος στρατιώτης, αυτό είναι δικό μας». (Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης, 20 Ιουνίου).
Πρέπει επίσης να σταματήσουν να πιστεύουν ότι ο Τραμπ θα μπορούσε να παρασυρθεί στην πλευρά της Ουκρανίας με χονδροειδείς κολακείες και προσφορές οικονομικού οφέλους. Κανείς, ούτε καν ο ίδιος ο Τραμπ, δεν μπορεί να πει ποια θα είναι η στάση του απέναντι στην Ουκρανία αύριο.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να ακολουθήσουν το παράδειγμα των σκανδιναβικών και βαλτικών χωρών, οι ηγέτες των οποίων δήλωσαν στις 16 Αυγούστου: «Θα συνεχίσουμε να εξοπλίζουμε την Ουκρανία και να ενισχύουμε την άμυνα της Ευρώπης για να αποτρέψουμε μια περαιτέρω ρωσική επιθετικότητα. Όσο η Ρωσία συνεχίζει τις δολοφονίες, θα συνεχίσουμε να ενισχύουμε τις κυρώσεις και τα ευρύτερα οικονομικά μέτρα για να ασκήσουμε πίεση στην πολεμική οικονομία της Ρωσίας. Παραμένουμε σταθεροί στην αταλάντευτη υποστήριξή μας προς την κυριαρχία, την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας».
Αν ληφθούν σοβαρά υπόψη –και για να καταλάβει και ο Πούτιν ότι η ουκρανική αντίσταση ενισχύεται πραγματικά– αυτές οι λέξεις μπορούν να σημαίνουν μόνο ένα πράγμα:
• Πλήρη και ταχύ εξοπλισμό για την Ουκρανία, εν μέρει με την ταυτόχρονη απαγόρευση εξοπλισμού επιθετικών κρατών όπως το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία. Όσο πιο γρήγορα και πληρέστερα η Ουκρανία μπορέσει να αναπτύξει τη δική της αμυντική βιομηχανία και να βρει αξιόπιστους προμηθευτές εκτός των ΗΠΑ για τα είδη που δεν μπορεί ακόμα να κατασκευάσει, τόσο το καλύτερο. • Τα παγωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία πρέπει να μεταφερθούν αμέσως στην Ουκρανία και να ενισχυθούν οι κυρώσεις κατά του καθεστώτος Πούτιν, των ολιγαρχών που το υποστηρίζουν και των ευρωπαϊκών εταιρειών που εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα στην πολεμική του προσπάθεια. • Το χρονοδιάγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την εξάλειψη της εξάρτησής της από τις εξαγωγές ρωσικών ορυκτών καυσίμων πρέπει να συντομευθεί ριζικά και κάθε εταιρεία που παρέχει υπηρεσίες σε αυτό το εμπόριο πρέπει να υποβληθεί σε αυστηρές κυρώσεις, • Η δίωξη για τα ρωσικά εγκλήματα πολέμου πρέπει να συνεχιστεί με αυστηρότητα.
Αλληλεγγύη με την Ουκρανία – τώρα περισσότερο από ποτέ Το ENSU/RESU υποστηρίζει ότι η εναλλακτική λύση προς την κατευναστική πολιτική απέναντι στην επιθετικότητα έγκειται στην υποστήριξη του δικαιώματος της Ουκρανίας στην αυτοδιάθεση και στη νόμιμη αυτοάμυνα, στο όνομα μιας δημοκρατικής και ενωμένης Ουκρανίας, απαλλαγμένης από κατακτητές.
Η υπεράσπιση της Ουκρανίας είναι ταυτόχρονα ένας αγώνας ενάντια στην αυταρχική επιθετικότητα παντού στον κόσμο. Αυτό που διακυβεύεται είναι η τύχη των λαών της Ευρώπης και ολόκληρου του κόσμου, από την Παλαιστίνη έως την Ουκρανία. Οποιαδήποτε θέση υιοθετούσε το εργατικό κίνημα και η αριστερά που θα βοηθούσε τον Πούτιν (όπως η απόσυρση του αιτήματος για αποχώρηση όλων των ρωσικών δυνάμεων από την Ουκρανία ή η παπαγαλία του αιτήματός του για αλλαγή καθεστώτος στο Κίεβο εν μέσω πολέμου) θα ήταν μια μαχαιριά στην πλάτη όχι μόνο του ουκρανικού λαού, αλλά και των κοινωνικών και εθνικών αγώνων όλων των λαών.
Ο πρώην σκιώδης υπουργός Οικονομικών του Εργατικού Κόμματος του Ηνωμένου Βασιλείου, John McDonnell, εξήγησε τι διακυβεύεται: «Αυτή είναι μια κρίσιμη στιγμή για το μέλλον της Ουκρανίας. Δεν μπορεί να υπάρξει παράδοση μετά από όλες τις θυσίες που έγιναν για τη διατήρηση της ελευθερίας. Η ώρα είναι για τη μέγιστη αλληλεγγύη».
Όχι σε μια ιμπεριαλιστική ειρήνη που θα οδηγήσει σε μελλοντικούς πολέμους! Η πραγματική ειρήνη περνάει μέσα από την ήττας του Πούτιν και του Τραμπ! Η ειρήνη περνάει μέσα από την αλληλεγγύη με την Ουκρανία ανάμεσα στους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου όλου!